مقدمه :

انسان در طول هزاران سال زندگي آثاري از خود به يادگار گذارد كه حكايت از نحوه زندگاني او دارد . اين آثار گوناگون نمايانگر بازتابهاي حيات مادي و معنوي اوست كه درمجموع تمدن جهاني را تشكيل ميدهد . بشر در رهگذر زندگاني خود تحولات بسياري را پشت سرگذاشته و به دلايل مختلف و تحت تأثير نظامهاي فكري . ‌هنري ، صنعتي ،‌اقتصادي ، نظامي ، سياسي و تغييرات و دگرگوني هاي زيادي را در ادوار مختلف در زمينه هاي متفاوت فرهنگي بوجود آورده است .

ايران يان سرزمين پهناور باستاني را گذشته اي بسيار دور است كه حتي تاريخ هم آغاز آنرا بياد ندراد . همانگونه كه تاريخ دراز ايران پر از رويدادهاي گوناگون و وقايع متضاد است طبيعيت پر دامنه آن نيز تنوعي بسيار داشته درعين حفظ وحدت ملي ، طوايف و قبايل مختلفي را در دامن خود پرورانده كه هر يك با آداب و رسوم ، هنر و لهجه خاص خويش جلوه اي دلپذير به اين سرزمين جاويد بخشيده است .

انسان كه زندگاني را از صورت و شكل بسيار ابتدايي شروع كرده بود. به تدريج در پي تحولاتي ، در حدود هزاره هفتم تا نهم قبل از ميلاد وارد مرحله نويني شد كه محققان و باستان شناسان آن مرحله را دوران « استقرار» يا « سكونت در دهكده ها» ناميده اند و اين دگرگوني ها را با عنوان « انقلاب نوسنگي» به يك جهش و تكاملي تعبير كرده اند. در اين مرحله انسان موفق به ايجاد واحداث سرپناه هايي شد كه نياز او را براي سكونت در فصول مختلف سال در يك محل خاص برآورده مي ساخت .

بتدريج و با استفاده از مصالح ساختماني چون گل و سنگ ، اولين نمونه هاي واقعي معماري ابتدايي توسط انسان بوجود آمد …

باتوسعه روستاها ، نيازهاي جامعه به سازمانهاي اجتماعي وتشكل به صورت ايجاد واحداث بناهاي عمومي متبلور شد.اين گونه مراكز عمومي را مي توان به عنوان قديمي ترين نوع معماري « عام المنفعه » به شمار آورد.

درباره شكل گيري هنر اسلامي از عناصر پيش مطالب بسيار نوشته شده ، اما به ماهيت نيرويي كه اين عناصر مختلف را در تركيبي بي نظير متشكل ساخت كمتر اشاره شده است .

تاريخ هنر مشابه يك علم ناگزير برمبناي شيوه تحليلي همه علوم جديد با هنر اسلامي روبرو مي شود، آنرا تجزيه و تشريح مي كندو به حوادث تاريخي تقليل مي‌دهد. هنر اسلامي همواره واحد منحصري است كه وراي زمان جاري دارد و به واسطه معناي جاودانه خود به رغم همه تحولات رواني و مادي دوران باقي مانده است .

مدرسه كريم ايشان :

 اين مدرسه در روستاي كريم ايشان بخش مراوه تپه ، شهرستان كلاله واقع شده است . ساختمان مسجد و مدرسه متعلق به دوره قاجار است و شامل يك خياط چهارگوش با 23 حجره است و ارتفاع آن 50/7 مي‌باشد .درب ورودي آلومينيومي بوده و سردر ورودي زير طاق جمله اي حك شده است .

« مدرسه سيد قليچ عزيزان تاريخ اين بگويم باشد وطن غريبان »

با محسوب كردن واژه (وطن غريبان) در حروف ابجد، تاريخ 1328 هجري قمري بدست مي‌آيد . دو گلدسته كوچك نماي سردر را آراسته است و ارتفاع گلدسته ها 50/5 است .

علاوه براين دو چهارگلدسته بزرگ درچهارگوشة ساختمان افراشته اند كه برزيبايي مدرسه افزوده است . چيدمان آجر گلدسته ها طرح دار است و بصورت كمربند اطراف آنرا دربرگرفته .

آجر چيني بالاي سردر ورودي متفاوت با بقيه بنا است . در تزئينات كاشي كاري از كاشي به رنگهاي سبز، فيروزه اي ،زرد ،كهربايي وقهوه اي ( ارغواني) استفاده شده است.

از ورودي اصلي به حياط مركزي مي رسيم كه اطراف آن حجره هاست به اضافه يك كتابخانه در ضلع جنوبي (امام محمد غزالي )

سنگ فرش كف حياط از موزائيكهاي مربع شكل بوده و در مركز حياط حوض 8 ضلعي به همراه آنها تعبيه شده كه هم محل وضو بوده وهم صفا ، مركزيت و زينت خاصي به حياط بخشيده است .

ديوار داخلي يكي از دو اتاق بالاي سردر گچبري به اشكال انواع ميوه ، ظروف و اسلحه تزئين شده . در دو قسمت بيرون نماي سردرها را با نقش شير و خورشيد از آجر و كاشي تزئين كرده اند . در بالاي طبقه همكف اتاق حدوداً 15 متري( اتاق اساتيد) وجود دارد.

دسترسي به اتاق باال از سمت راست ورودي اصلي كه با پله گرد طراحي شده امكان‌پذير است . پله ها آجري و كف آنها چوبي است . اتاق بالا از بيرون در نما داراي دو پنجره مستطيل بزرگ و سه پنجره قوس دار كوچكتر است و اين اتاق از نماي داخل حياط مشرف به ايوان كوچكي است و از اطراف به پشت بام .

ديواره هاي جانپناه بلند و با عرض cm40 مي‌باشد .

اطراف بنا فضاي باز و تقريباً سرسبزي است با تپه هاي كوچك و بزرگ پوشيده از پوشش گياهي و در مجاورت بنا مسجد كوچكي مشرف به جادة اصلي است .